Atatürk, 19 mayıs 1919’da Bandırma Vapuru ile Samsun’a çıkarken Türkiye, tarihinin en büyük “beka sorunuyla” karşı karşıyaydı.

Atatürk Nutuk’ta o günleri şöyle tanımlamıştır; “ …cebren ve hile ile aziz vatanın kaleleri zapt edilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmişti. Bütün bu şeraitten daha elim ve daha vahim olmak üzere memleketin dâhilindeki iktidara sahip olanlar gaflet dalalet ve hatta hıyanet içindeydiler… Millet, fakru zaruret içinde harap ve bitap düşmüştü.”

“Ordunun elinden silâhları ve cephanesi alınmış ve alınmakta…İtilâf Devletleri, ateşkes anlaşmasının hükümlerine uymayı gerekli bulmuyorlar. Birer bahane ile İtilâf donanmaları ve askerleri İstanbul’da. Adana ili Fransızlar; Urfa, Maraş, Ayıntap (Gaziantep) İngilizler tarafından işgal edilmiş. Antalya ve Konya’da İtalyan askerî birlikleri, Merzifon ve Samsun’da İngiliz askerleri bulunuyor. Her tarafta yabancı subay ve memurlar ile özel ajanlar faaliyette. Nihayet, 15 Mayıs 1919’da, İtilâf Devletleri’nin uygun bulması ile Yunan ordusu da İzmir’e çıkartılıyor.Bundan başka, memleketin her tarafında Hristiyan azınlıklar gizli veya açıktan açığa kendi özel emel ve maksatlarını gerçekleştirmeye, devleti bir an önce çökertmeye çalışıyorlar.

Böylesine korkunç manzara karşısında ümitsizliğe düşen ve çareyi teslimiyette veya başka bir ülkelerin egemenliğine sığınmakta bulanlara karşı Atatürk itiraz etmiş haykırmıştır ki;   “Efendiler, ben bu kararların hiçbirini yerinde bulmadım. Çünkü bu kararların dayandığı bütün deliller ve mantıklar çürüktü, temelsizdi. Gerçekte içinde bulunduğumuz o günlerde, Osmanlı Devletinin temelleri çökmüş, ömrü tükenmişti. Osmanlı ülkesi tamamen parçalanmıştı. Ortada bir avuç Türk’ün barındığı bir ata yurdu kalmıştı. Son sorun bunun da paylaşılmasını sağlamak için uğraşılmaktan başka bir şey değildi; Osmanlı Devleti, onun bağımsızlığı, padişah, halife, hükümet bunların hepsi anlamını yitirmiş bir takım sözlerdi… Sağlam ve gerçek karar … Millî egemenliğe dayanan tam bağımsız, yeni bir Türk devleti kurmak…Ne denli zengin ve gönenmiş olursa olsun bağımsızlıktan yoksun bir millet, uygar toplumlar karşısında uşak durumunda kalmaktan öteye gidemez… Türk’ün onuru, kendine güveni ve yetenekleri, çok yüksek ve büyüktür. Böyle bir millet tutsak yaşamaktansa yok olsun daha iyidir, bu durum karşısında tek bir karar vardır;  ya istiklal ya ölüm. “

Mustafa Kemal Atatürk, böylesi bir ortamda 19 Mayıs 1919’da Samsun’a çıkarken saraya/sultana değil, millete dayanmış, güvenmiş bunu da  “milletin istiklalini milletin azim ve kararı kurtaracaktır” diyerek ortaya koymuştur. Nihayetinde Atatürk’ün önderliğinde, atılan doğru adımlarla ve büyük gayretlerle bağımsızlık kazanılmış Modern Türkiye Cumhuriyeti kurulmuştur.

Atatürk, kurduğu Cumhuriyeti’n korunmasında, gelişmesinde gençlere çok güvenmiş, Ey Türk Gençliği diyerek seslendiği hitabesinde bunu açıkça belirtmiştir. Bu amaçla 19 Mayıs Gençliğe armağan edilen bir bayramdır.

19 Mayıs, gençlik; gençlik gelecek demektir. Türk genci, Türk İstiklali ve Türk Cumhuriyeti’nin yılmaz bekçisi, bugün ve yarınların tek ve en büyük güvencesidir.

“Sizler yeni Türkiye’nin genç evlatları! Yorulsanız dahi beni takip edeceksiniz Dinlenmemek üzere yürümeye karar verenler asla ve asla yorulmazlar ” diyor, Atatürk

Sarayların yıkıldığı, Millet iradesinin egemen olduğu nice 19 Mayıs’lar da nice bağımsız günlere selam olsun.